ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی زنان خیابانی در شهر تهران

طرح مسأله: نقش عوامل اجتماعی و اقتصادی در بروز انحرافات اجتماعی از طرف اغلب جامعه‌شناسان و محققین مورد توجه قرار گرفته است. تحقیق حاضر با تکیه بر یافته‌های این قبیل جامعه‌شناسان به بررسی ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی زنان خیابانی در شهر تهران در سال 83 می‌پردازد. هدف از این تحقیق تعیین رابطه میان این ویژگی‌‌‌ها و خیابانی شدن زنان است. روش: روش تحقیق پیمایشی بوده و جامعه آماری را زنان خیابانی در تهران تشکیل می‌دهند. حجم نمونه 150 نفر است. این تحقیق علاوه بر روش آمار توصیفی، با بهره گیری از روش آمار استنباطی، به تجزیه و تحلیل دقیق رابطه میان متغیرهای مستقل با متغیر وابسته پرداخته است. یافته‌ها: اولین تماس جنسی زنان خیابانی عمدتاً مربوط به سن 5/13 سالگی است. بیشترین فراوانی سن شروع فعالیت جنسی در خیابان، مربوط به سن 15سالگی است. به‌طور متوسط هر زن خیابانی در هر هفته 9 بار تماس جنسی برقرار می‌کند. 3/45درصد از زنان خیابانی به تنهایی زندگی می‌کنند. نتایج: با مطرح شدن کلیه عوامل به‌ طور هم‌زمان در مدل، این نتیجه حاصل شد که رابطه میان ویژگی‌های اجتماعی و ویژگی‌های اقتصادی به عنوان متغیرهای مستقل و خیابانی شدن (به عنوان متغیر وابسته)، معنا‌دار بود.